فکر را پر بدهید و نترسید که از سقف عقیده برود بالاتر...!

آنچه آدمی را در راه شناخت و ایمان تهدید می کند تحقیر عقاید و دانسته های دیگر گون است. آنچه که با افکار و اندیشه های من سازگار نیست لزوماً نمی تواند اشتباه و یا افسانه و خرافه باشد.

آنچه آدمی را به سوی یک شناخت و فهم همه جانبه هدایت می کند، کَند و کاوی بسیار گسترده می خواهد و همچنین برخورد منطقی و با احترام با سایر اندیشه ها راهی به سوی حقیقت خواهد داشت. 

صرف اینکه من در مکتبی از مکاتب فلسفی مطالعه داشته باشم و یافته های آنرا به همه چیز تعمیم دهم نه تنها مرا به اهداف شناخت رهنمون نخواهد بود ،بلکه از شناخت واقعی دورم خواهد ساخت.

بقول نیما

فکر را پر بدهید و نترسید که از سقف عقیده برود بالاتر

فکر باید بپرد، برسد تا سر کوه تردید

و ببیند که میان افق باورها

کفر و ایمان چه به هم نزدیکند

فکر اگر پر بکشد

جای این توپ و تفنگ

این همه جنگ

سینه ها دشت محبت گردد

دستها مزرع گل های قشنگ

فکر اگر پر بکشد

هیچکس کافر و ننگ و نجس و مشرک نیست

....................همه پاکیم و رها ......................

Carry over

تنها کاری که باید انجام دهیم این است که درک کنیم همه‌مان بنا به دلیلی به این جهان آمده‌ایم که باید نسبت به آن خود را متعهد کنیم.

آنگاه است که می‌توانیم بر رنج‌های بزرگ و کوچکِ خود بخندیم و بدون ترس پیش برویم و آگاه باشیم که در هر گامِ ما مقصود و منظوری نهفته است.

صبر من به قامت بلند آرزوهاست.

انرژی مثبت

سلام

صبح که داشتم ناتیفیکیشن های گوشی رو چک می‌کردم دوتا از عبارت های دعای جوشن کبیر به چشمم خورد که خیلی به دلم نشست: 

یا مَنْ عَطاَّئُهُ شَریفٌ، یا مَنْ فِعْلُهُ لَطیفٌ.

ای آنکه عطا و بخشش شریف و ارجمند و  کارش مهربانی هست. 

آیا شما از خدای عشقققق و معرفت چنین تصویری داشتید؟ قابل تصور هست براتون که اینقدر خوب و مهربون و تو دل برو هست؟ افسوس که تصویری دیگر را در ذهن ما گنجانده اند. 

یا من فعله لطیف  عاشقتم

در این هیاهویِ ابهامات، دلمان محکم تر از قبل به این که « وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلَّا یَعْلَمُهَا » با اینکه « إِنَّ الإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ » ولی چشممان منور به قولت « اللَّهُ لَطِیفٌ بِعِبَادِهِ » و یقین قلبی به شعور جهان با « لاَ الشَّمْسُ یَنبَغِی لَهَآ أَن تدْرِکَ القَمَرَ وَلاَ الْلَّیْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَکُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ »

ای هر چه رمیده وآرمیده / در کن فیکون تو آفریده...

بی دلیل و مهابا، شکرت...

علیرضا سیف اله نژاد